Dziś jest Czwartek, 28 marca 2024
Czytania
Gazeta parafialna

Teologia

Charakterystyka duchowości filipińskiej

kl. Dariusz Dąbrowski C.Or.

Duchowość filipińska oparta na przykładzie życia św. Filipa Neri nie polega na religijnej doktrynie, lecz na religijnym życiu. Dotyczy ona tak samo kapłanów służących w oratorium, jak i ludzi z nim się identyfikujących. Sam Filip był przede wszystkim praktykiem życia duchowego, a nie jego teoretykiem. Można z całą pewnością powiedzieć, że niczego nie uczył, czego by sam najpierw nie doświadczył.

Duchowość filipińska jest tak stara jak chrześcijaństwo i tak oryginalna jak św. Filip. Polega ona mianowicie na tym, aby pozwolić porwać się i prowadzić Bożej miłości. Niezależnie od tego, kim jesteśmy i co robimy w życiu, nic nie powinno być przeszkodą dla nas na drodze do Boga, lecz wręcz przeciwnie, dzięki wierze, w szarej codzienności będziemy doświadczali Bożej obecności. Albowiem, gdy ktoś naprawdę szuka Boga, to nikt i nic nie jest w stanie przeszkodzić w spełnieniu tego pragnienia. Oryginalność Filipa polegała na tym, że świętości nie kazał szukać wyłącznie w życiu zakonnym czy wybitnie pokutnym, lecz w świecie, tam, gdzie przyszło nam żyć, gdzie Bóg nas powołał. Dlatego mówiono o Filipie, że założył szkołę religijnych światowców. Nie znaczy to jednak, że takie życie nie wymaga poświęcenia. Św. Filip wymaga pewnej surowości w życiu, która polega na rezygnacji z komfortu i zbyt poważnego traktowania siebie (antidotum na egoizm). Wprowadza nowy element w życiu duchowym, który FF.W. Faber ujmuje jako heroizm common senséu, zdrowego, ludzkiego rozsądku.

"Świętość - mawiał Filip - mieści się na przestrzeni trzech palców" - i wymownie wskazywał na czoło. Wszystko zależy od umartwienia naszego rozumu, owego razionalé, które uniemożliwia autentyczny kontakt z Bogiem. Dlatego wielką wagę Filip przywiązywał do ćwiczenia się w cnocie pokory. Niestrudzenie też tępił wszelkie objawy pychy, samolubstwa i chciwości u swoich uczniów. Pokora ściśle łączy się z miłością i nie jest celem samym w sobie, lecz środkiem do tego, aby człowiek całkowicie przylgnął do Boga i stał się narzędziem Ducha Świętego, bo Bóg pysznym się sprzeciwia, a pokornym łaskę daje (Łk 1,52). Pokora i miłość są fundamentem wolności, która pozwoliła Filipowi wyrazić swoją dyspozycyjność wobec woli Bożej: Jak Ty wiesz i chcesz, tak czyń ze mną, Panie. Św. Filip bardzo cenił jeszcze jedną cechę, której poszukiwał - jak mawiał - całe życie: prostoty. Prostoty dziecka, która przyjmuje rzeczywistość i ludzi takimi jacy są naprawdę, bez podtekstów.

W duchowości św. Filipa nie można pominąć tematu modlitwy, gdyż to właśnie jej było podporządkowane całe życie Świętego. Przez modlitwę Filip rozumiał życie w miłującej obecności Boga. Nie jest to więc wyłącznie trwanie na kolanach w kościele, lecz coś o wiele bardziej angażującego i wymagającego: ciągła pamięć o Bogu. W tym celu Filip praktykował odmawianie aktów strzelistych i zachęcał do tego innych. Pochodziły one z głębokości serca oraz z Pisma Świętego, stanowiąc Jego parafrazę. Zaletą takich aktów jest to, że chronią przed znużeniem i podsycają żarliwość serca. Szczególnie owocną do takiego sposobu modlenia się uważał św. Filip, za przykładem Ojców Kościoła, modlitwę Ojcze nasz, rozważaną prośba po prośbie. Do gorliwej modlitwy Filip dołączał także wielką ufność w Bogu. Mawiał: Jak długo mam czas, aby prosić Boga, żeby mnie wysłuchał, tak długo mam pewność, że otrzymam od Niego każdą łaskę.

Pełny obraz duchowości filipińskiej uzyskamy, gdy na to, co zostało powiedziane, przyobleczemy radość. Filip uważał, że o wiele łatwiej dochodzą do doskonałości ludzie radośni i pogodni niż melancholicy. Jednakże prawdziwa radość nie ma nic wspólnego z błazenadą i jest możliwa tak naprawdę tylko wtedy, gdy z dystansem patrzy się na doczesność.

Duchowość filipińską trudno ująć w jakiś jednolity system. Jest w niej dużo miejsca na spontaniczność, działanie Ducha Świętego, który każdego człowieka prowadzi indywidualnie, dla niego najlepszą drogą. Św. Filip był przeciwny wszelkim szablonom, które traktowałyby człowieka jako kolejny numer w szeregu. Nosimy w sobie zbyt wielkie bogactwo, każdy z nas jest przed Bogiem niepowtarzalny, każdy z nas ma imię znane tylko Bogu (por. Ap 2,17). Dlatego właśnie w obecnym czasie, gdy ciągle odwołujemy się do naszej wolności i ciągle jej nie spełniamy, duchowość św. Filipa Neri jest dla nas aktualną propozycją. Filipińska droga duchowa przez spełnienie naszego człowieczeństwa i realizację własnego powołania prowadzi do wiecznego życia w Bogu, antycypowanego już tu, na ziemi.


Przeczytano 11603 razy

11, (2) 1999 - Wakacje



Copyright 2003-2024 © Kongregacja Oratorium Św. Filipa Neri i parafia pw. NMP Matki Kościoła w Poznaniu
stat4u
Kalendarz
Czytania
Kongregacja Oratorium Św. Filipa Neri - Poznań